Sjakoo: in gesprek met Lieuwe en Hanneke

Op de CD staat het uit de voorstelling geschrapte maar prachtige nummer “Ik Droom” Heeft dat ooit in een voor publiek uitgevoerde voorstelling gezeten?
L: Nee. Ook omdat “Ik droom”heel erg ging over het echt weggaan naar Nieuw Amsterdam. Omdat de muziek zo fijn is hebben we eerst ook nog de tekst aangepast. Maar uiteindelijk is het toch gesneuveld. Maar we gebruiken het nu wel als opwarmer. Dan doen we het a-capella voordat we de voorstelling instappen.

En hoe is het werken met Fons Merkies, de componist
L: Ik ben zwaar fan van die man. Wat hij voor Sjakoo heeft gemaakt is zo herkenbaar. Als je een liedje hoort denk je meteen, dat komt uit Sjakoo. Het is heel herkenbaar, heel erg stuwend.
H: Je hoort ook heel veel invloeden uit andere landen, omdat Amsterdam natuurlijk ook toen al erg multicultureel was. Door allemaal instrumenten van mensen die hij gewoon in de studio heeft uitgenodigd die dan bijvoorbeeld nog even een “rare fluit” hebben ingespeeld. Het geeft de voorstelling zo de bodem die deze nodig heeft. Ja, dat is fantastisch.

Achter het podium is alles open? Is dat niet raar met al die boten die daar constant langs varen?
H: Ja dat is open, en de mensen roepen ook wel eens dingen.
L: Je weet dat als je op locatie speelt dat dat er een beetje bij hoort. Soms varen ze ook echt hier naar binnen. Dat is echt ongelofelijk. Uiteraard worden ze daar meteen weggestuurd.
's Avonds is de hinder een stuk minder. Dat doet het stuk meer eer aan, zeker ook door het licht wat heel mooi is.
H: Ja dat is mooi. Zeker in het begin met de ondergaande zon. Dat geeft meer sfeer.

Elke keer lijken er weer teksten net even anders te zijn? Is het sport om deze steeds te veranderen, of zijn er blijvertjes bij
De opmerking richting Vrotte als ik boos ben, “Ga met je kip spelen” blijft er wel in. Niet alleen omdat de grap leuk is, maar omdat ik vond dat er daar nog wat gezegd moet worden. En jij (richting Hanneke) doet een andere noot aan het begin.
H: En het accent van Vrotte na.
L: Het is het leukste om de voorstelling in te gaan met enigszins een open mind. Dan kun je gewoon reageren zonder vooraf te bedenken wat je doet, en dan komen er wel eens dingen waarvan je denk: Hé, da's leuk, die houden we er in.
De improvisaties bij de dingen die niet helemaal goed gaan zijn heerlijk om te zien. Ara die de tijd vult als hij met de boot aankomt en dit te lang duurt. En Sjakoo die de bel uit zijn handen laat vallen (die net niet in het Oosterdak belandt) en vervolgens het belletje op tafel gooit met de woorden: de bel zat los. Het blijft genieten

Sjakoo is nog tot 28 juni te zien, en behoort tot de voorstellingen die je gezien moet hebben. Bij voorkeur in de avond, maar ook de matinees zijn een bezoek meer dan waard. Haast is dus geboden.