Zondag in het park met Alex en Elise

Paul Eenens, regisseur van Sondheim in Songs dat recent in het M-Lab te zien was, noemde het vooroordeel dat Sondheim “moeilijk” is destijds onterecht. Volgens hem is Sondheim gewoon “anders”. Toch zal deze Sunday in the Park with George vermoedelijk voor een aantal theatergangers wat té anders zijn. Hoe geniaal de vaak staccato-achtige muziekstijl ook aansluit bij de sfeer en het thema van de voorstelling, gemakkelijk in het gehoor liggen doet ze veelal niet. Een ander aspect wat de toegankelijkheid van het stuk niet voor iedereen bevordert, is de complexiteit van het verhaal en met name van de diverse lagen daarin. Dat vereist aandacht, meedenken en geduld van de toeschouwer, want emotie en gevoel voegen zich pas in een later stadium bij het verhaal. Het gevaar bestaat dat een enkele bezoeker dan echter al is afgehaakt.

Maar thuis blijven dus en beter een ontspannen partijtje voetbal kijken ? Nee, dat zou een grote vergissing zijn, zeker voor degene die zichzelf een liefhebber van het genre noemt. De puzzel waaraan deze Sondheim musical doet denken, oogt aanvankelijk complex, maar als de stukjes eenmaal op hun plek beginnen te vallen, blijft er simpele en directe schoonheid en ontroering over.

Regisseur en vertaler Koen van Dijk levert met deze Sunday in the Park with George de perfecte afsluiter van het festival ter ere van de 80-ste verjaardag van de componist af. Zijn regie, die mooi in de sfeer van de voorstelling blijft, wordt stevig ondersteund door de prachtige projecties van Coen Bouman. Alleen al de visuele plaatjes die door hem, kostuumontwerpster Maya Schröder en lichtdesigner Bas Noldus worden gecreëerd, zijn een bezoek aan de voorstelling waard. Bijzonder mooi.

Dat geeft de cast dus een kader om in te schitteren en dat doen ze dan ook. Alex Klaasen laat zien hoe breed getalenteerd hij is en speelt beide rollen met volle overtuiging. En hij raakt, tot op het bot. Het lijkt alsof hij zijn tegenspeelster, Elise Schaap, in de eerste akte ietwat overschaduwd. Haar krachtigste deel zit echter in de tweede akte, waarin ze excelleert als oma Marie. Ook de rest van de cast is in vorm. Individuele kleine rollen worden scherp gespeeld en de samenzang is loepzuiver.

In Sunday in the park with George speelden al heel wat beroemde stellen. Zo stonden in de originele voorstelling Broadwaysterren Mandy Patinkin en Bernadette Peeters en in de Londense versie van 1990 waren de inmiddels gevierde namen van Philip Quast en Maria Friedman te zien. Bij deze internationale topnamen voegen zich nu die van Alex Klaasen en Elise Schaap met deze eerste Nederlandse productie van het stuk. Het duo is tussen de genoemde namen volledig op zijn plek.

Het M-Lab heeft met haar keuze voor deze voorstelling als afsluiter van het Sondheim Festival zeker niet voor de commercieel aanlokkelijkste optie gekozen. Sweeney Todd of A Little Night Music hadden ongetwijfeld gemakkelijker volle zalen getrokken. Met Sunday in the Park with George is echter gekozen voor de artieske uitdaging en vernieuwing, facetten die het laboratorium aan het IJ hoog in het vaandel heeft staan. Een juiste keuze, want daarmee zet het theater door waarmee het in korte tijd een uitstekende reputatie opgebouwd heeft: kleinschaligere, minder voor de hand liggende voorstellingen op een hoogwaardige en innovatieve manier een podium bieden. En kwaliteit wordt er weer geleverd in deze productie. Ook deze voorstelling zou weer binnen de korste keren uitverkocht horen te zijn.