Interview

De Sprookjesboom is er weer.

De voorstelling De Sprookjesboom is weer terug van weggeweest. Een reportage, en een gesprek met de Houthakker en Roodkapje/de heks, John ter Riet en Janneke Iking.

Is er ruimte voor improvisatie als er wat in de zaal gebeurd?
Janneke: In principe is daar niet heel veel ruimte voor, omdat je vast zit aan de lijnen van de voorstelling. Dat is als je met poppen speelt en zeker als je met veel mensen op het podium staat heel belangrijk. Maar tijdens een interactie-moment met de zaal kan je wel wat ruimte pakken om even snel een reactie te geven. Thijs gaat als Wolf de zaal in om oorsmeer te halen, en daar heeft hij natuurlijk wel zijn vrijheid. En als de Houthakker het met de zaal heeft over of sprookjes bestaan moet hij zelfs wel de vrijheid nemen om goed te reageren. Maar wat er gezet is, daar wordt niet in geïmproviseerd.
John: Deze voorstelling moet het heel erg hebben van z'n timing en snelheid, dus kunnen we niet veel ruimte nemen.
Janneke: Het is heel erg op ritme en zit heel strak in elkaar, dus op het moment dat dat niet zou gebeuren is het ritme uit de voorstelling. Omdat De Sprookjesboom best lang is voor een kindervoorstelling moet hij wel lopen.

Janneke, je speelt meerdere rollen. Welke spreekt je het meest aan?
Ik speel er nu twee, de Heks en Roodkapje, en het is een cliché, maar de slechterik is natuurlijk heel leuk om te spelen. En het wordt extra leuk omdat je ook de tegenkleur Roodkapje speelt. En dat zijn twee echte uitersten, en interessant om te spelen. Maar Roodkapje is in deze voorstelling zeker niet puur het brave meisje. Ze houdt ook wel een beetje van sensatie, en het blijft leuk om daarin te blijven zoeken.
De stem van de Heks lijkt me een behoorlijke belasting voor je stembanden. Gebruik je daarvoor een speciale techniek?
Die opmerking hoor ik heel vaak, en op een of andere manier heb ik daar een manier voor gevonden om dat gewoon te kunnen. Want ik heb helemaal nergens last van. Ik doe het gewoon, en omdat je het vaker moet doen vind je stem een manier om dat gezond te doen. Maar hoe ik dat doe weet ik echt niet. Ik sta ook soms van mezelf te kijken. Ik heb op één moment in de show een snelle popwissel van Heks naar Roodkapje. Dan heb ik heel lang zo gedaan (red: maakt heksgeluid) en dan is het ploep, Roodkapje.
Voorheen heb je ook andere rollen gespeeld. Heb je daar nog favorieten bij?
Vroeger was Draak een vrouw en dat is de eerste pop die ik ooit gespeeld heb. Die vond ik heel leuk Toen ik begon leek met heks helemaal geweldig, maar die damesdraak was echt heel leuk; en vrij opvliegend type met veel kleuren en emoties. Maar dat werd een man, dus dat zit er denk ik niet meer in. Het is jammer, maar ik denk dat dat wel meer klopt bij het beeld dat kinderen hebben bij een draak.

John, voor jou is het ook de eerste keer dat je een rol overneemt. Hoe ging dat en heb je veel ruimte gekregen om je rol zelf in te voelen?
De helft van de cast was nieuw, en een deel van de cast was bestaand. We hebben even gezocht naar de juiste manier van repeteren. Ik had het gevoel dat ik heel snel mijn tekst moest kennen, omdat veel van hen het al een keer gedaan hadden. Ik had echt het gevoel dat ik een beetje achter liep. Dat was natuurlijk wel logisch, want ik was nieuw. Maar uiteindelijk ging het wel heel snel in het begin. We hadden zelfs tijd over.
Wat betreft de rol. Ik ben groot, maar vergeleken met Milan ben ik maar een kleine jongen. Zijn postuur geeft de houthakker een charmante onbeholpenheid. Ik heb dat niet en ben ook een ander iemand dus heb de rol een eigen invulling gegeven en Hetty Feteris, de regisseuse, heeft mij daarbij de ruimte gegeven.

Janneke. Is voor jou zo'n herhalingsrepetitie anders dan de eerste keer?
Ja. Wat John nu had, zoals je moet je tekst kennen, hadden wij de vorige keer heel erg. En dan moet iedereen dat, dus ga je gelijk op. Ik dacht van tevoren; dat wordt wel relaxed, want ik ken het allemaal al. Maar niets was minder waar, want je gaat repeteren, waarbij je elke scene voluit speelt. Dus na de eerste repetitiedag dacht ik “Dat is toch wel een beetje anders dan ik voorzien had”. [plagend]Omdat het wel lang duurde voordat John zijn teksten kende (John: Ze waren anders best goed in de richting)... Je bent veel intensiever vanaf moment 1 bezig. De eerste keer begon je 's ochtends met scene lezen en was je meer aan het nadenken. Nu stond het er al, en ben je dus veel voluit aan het repeteren.
Zijn er dan nog wel dingen toegevoegd en veranderd?
Er zijn wel dingen veranderd. Hetty had daar wel over nagedacht. Dat zijn wel kleine dingen, zoals iets meer beweging in de opening en andere dingen om het vlotter te maken, Ook de scene met John in het begin. En omdat het in het begin zo snel ging was het wel fijn om dat nog beter en kloppender te maken.
27 March 2010
Reguliere voorstelling
Kaatsheuvel
Theater de Efteling
http://www.efteling.nl
john ter riet, janneke iking, sprookjesboom, musical, efteling,kindermusical, er was eens,

Over de auteur

Jeroen schreef dit artikel voor jou

Jeroen

Jeroen is sinds 2005 redacteur van Musicalworld. Hoewel Jeroen al jong in aanraking kwam met theater, is zijn passie voor musical pas deze eeuw tot volle bloei gekomen. Hij was zeer onder de indruk van de eerste voorstelling van Cats, en de Nederlandse versie van Oliver uit 1999, op basis van de film al een van zijn favorieten, was de eerste voorstelling die hij meermaals zag. Toch waren deze bezoeken eerder sporadisch dan frequent. Sinds hij redacteur is van Musicalworld bezoekt hij meer dan 100 voorstellingen per jaar. Jeroen is de Musicalworld-specialist op het gebied van familievoorstellingen en kindervoorstellingen. Hij is tevens de correspondent voor Vlaanderen. Ook in Duitsland en Engeland (Londen) is hij regelmatig te vinden. Hij doet ook verslag van amateurvoorstellingen die voor neutrale toeschouwers de moeite waard zijn. Tot zijn favoriete musicals behoren naast Oliver! meer musicals met kinderen in de hoofdrol. "Billy Elliot" is zijn all-time favorite, maar daarnaast moeten zeker "Whistle down the Wind", "Matilda" en "The Secret Garden" worden genoemd. Daarnaast zijn Chicago, Come from Away, Spamalot en Soho Cinders voorstelling met een ongelofelijke aantrekkingskracht. Hoogtepunten in het jukebox-genre: Our House, Ich war noch niemals in New York en Ich Will Spass? (en voorganger Doe Maar). Favoriete Nederlandse producties zijn: Ganesha (een Perfecte God), Lelies, Wat zien ik? en Kuifje. Naast het bezoeken van musicals is hij een frequent bezoeker van attractieparken. Favoriete park in Europa is Europa Park (met een uitgebreid entertainment programma). Naast deze tijdverslindende hobby is Jeroen ook nog werkzaam in de ICT.

Meer van Jeroen

Meer artikelen van Jeroen

Delen