Love love love me tender

Manon Novak

Naast je ensemblerol ben je ook understudy van de vrouwelijke hoofdrol. Ben je daar ook al mee bezig?
Ik heb natuurlijk een ensemblerol en die duurt het langst om in te studeren. Maar op de moment dat iedereen kan relaxen zit ik bij de repetities van Brigitte om mee te kijken. Carline heeft een hele aparte maniet van spelen, qua stijl. Ik weet niet goed waar die vandaan komt, maar het is een stijl die je heel veel moet zien. Je moet daar echt wel bij zijn. Die speelstijl wil ze iedereen laten spelen, dus die moet je wel overnemen. Het is een bepaalde manier van humor spelen. Ook het ensemble speelt in die stijl, al heb je dan een stuk minder of geen tekst.

Heb je al eerder op de improvisatiemanier die Carline gebruikt, gewerkt?
Hmm. Ik heb al zo veel dingen gedaan dus ik moet even denken. Ik heb al wel eerder met Anthony van Laast gewerkt. Ik heb wel dat ik bezig was in de studio en dat ik wat ging meedoen. Zo is er wat van mijn dansimprovisatie in The Wiz terecht gekomen. Dat chaotische ken ik wel een beetje, maar zoals hier bij Carline.... Soms zeggen ook mensen,"maar dat kan helemaal niet want die afkomst en die opkomst kloppen dan niet" en dan vergeten ze helemaal dat ze aan het improviseren zijn. Dus echt op deze manier heb ik nog nooit gewerkt.

Wat had je met Elvis voordat deze show in zicht kwam
Als je als artiest hoort dat het gaat komen ga je meteen de cd bestellen van de Broadway-versie en toen ik dat hoorde, dacht ik wel: dat wil ik doen, dat klonk wel heel vet. het orkest, de arrangementen. Maar met Elvis zelf had ik niet zo veel. Dat is ver voor mijn tijd. Ja, iedereen kent wel zijn liedjes. Maar ik vind het wel een hele coole gast. Hij lijkt me wel een heel leuk persoon, om mee op tour te zijn of zo.
volgens de gangbare theorie gaat dat niet meer
dat zou nu wel een beetje gaan stinken.

In hoeverre moeten we ala Urine Town, wat je kunt opvatten als een zoektocht naar de gebruikte musicals, deze voorstelling zien als een Shakespeare-zoekvoorstelling
Urine town was leuk he. Nee,ik denk het niet, maar daar ken ik net niet goed genoeg voor. Maar ik ben wel heel benieuwd hoe mensen in de zaal ertegenaan kijken die Shakespeare kenner zijn. In deze voorstelling zitten vooral motieven uit Shakespeare-stukken, en bijvoorbeeld een verbastering van to be or not to be.

Tommie Christiaan

Ik begrijp dat je een beetje verlegen jongen speelt. Kun je er iets meer over vertellen
Hij is niet zo zeer verlegen; hij is wel heel zeker van zijn zaak en heeft hele sterke idealen die hij wil nastreven. Hij heeft de militaire academie gedaan en is zoon van de burgemeester, die dan weer heel erg kortzichtig is en kort door de bocht. Een streng opgevoede jongen die sterke richtlijnen heeft gekregen door zijn moeder. Vader is overleden als oorlogsheld, en hij wil graag in zijn voetsporen treden. Dan komt Chad de stoere rocker in de stad en die zet de boel op stelten. Hij gaat iederen de ogen openen. Dan kom ik een donker meisje tegen en daar val ik als een blok voor. Mijn verhaallijn gaat er dan over hoe ik me ga afzetten tegen mijn moeder om de liefde van mijn leven te volgen.
De nogal Amerikaans aandoende “vechten voor je vaderland” is het mooiste wat er is. Is dat een karaktertrek die dicht bij jou ligt
Nee. Ik ben meer van de gedachte dat je van elk moment van je leven moet genieten want het kan elk moment ook voorbij zijn. Het is wel een doemdenkscenario, maar ik vind echt dat je moet genieten van je leven en lol moet maken.

Hier wordt heel erg met improvisatie gewerkt. Dat zal bij Disney's High School Musical toch wel anders zijn gegaan
Nee, dat is absoluut niet waar. Je zou denken dat High School Musical en Disney heel erg vastgelegd zou zijn, maar bij die productie heeft Disney de regie volledig uit handen gegeven. Ook die productie is eigenlijk op dezelfde manier tot stand gekomen. Je hebt natuurlijk te maken met muziekrechten en dingen die in het script moeten voorkomen en ook dingen die niet mogen voorkomen, maar voor de rest is de productie erg vrij vertaald en zijn we ook heel erg vrijgelaten.
Wat vind je van de manier van werken
Ik vind het een hele fijne manier van werken, want als je heel erg wordt vrijgelaten kun je aan de ene kant dingen bij jezelf zoeken en aan de andere kant geeft ze ook aanwijzingen van probeer het nu eens vanuit dat gevoel te halen. Je benadert een scene dus vanuit heel veel verschillende kanten, zodat je alles een keer hebt gezien. Waardoor je uiteindelijk kunt uitkiezen wat de beste manier is of welke combinatie het beste is. Ik denk dat uiteindelijk tot een heel goed resultaat zal leiden.

Wanneer is Elvis in jouw leven gekomen
Ik denk dat hij er een beetje ingeslopen is. Mijn ouders waren nooit heel erg fan van Elvis, maar het is natuurlijk onmogelijk om niet in contact te komen met Elvis als persoon, als legende. Zijn platen worden nog steeds op de radio gedraaid. Er is dus niet echt een bewust moment van toen heb ik kennis gemaakt met Elvis.
Is je opinie over zijn muziek veranderd sinds je bezig bent met All Shook Up
Die is wel veranderd. Ik was niet iemand die een album van Elvis zou kopen en daar de hele dag naar zou luisteren. Ik vind het wel leuke onderhoudende muziek en het heeft ook iets magisch over zich, omdat je weet dat dat de beginselen van rock 'n' roll waren en die uiteindelijk hebben geleid tot allerlei andere stromingen en stijlen. Ik ben zelf altijd wel zeer geïnteresseerd in muziek geweest, heb een tijdje saxofoon gespeeld en gezongen. Het hoort wel bij je muziekopvoeding. Nu de muziek echt betekenis krijgt omdat je het aan een scene koppelt, wordt het ook interessanter daar mee te spelen en naar te luisteren.


René van Kooten
En kun je na Urintetown het woord musical nog normaal uitspreken
Jaaaa, jaaa [probeert]Mjoeesical[en lacht]

Als ik naar de cast kijk ligt jouw stem het dichtst bij die van Elvis. Ga je de zangmanier van Elvis kopieren
Niet bewust in ieder geval.
Ik heb thuis een oude jukebox thuis, een Wurlitzer, en daar zitten heel veel Elvis singles in en ik houd van die oude singles. Dus ik heb er heel veel naar geluisterd. Die nummer zijn vaak op een bepaalde manier geschreven, zodat je automatisch een beetje die kant op gaat. Ik ga niet bewust proberen om als Elvis te zingen. Elvis en zijn nummers zijn echt een middel om het verhaal te vertellen en ik probeer her en der in het verhaal eens een Elvis kwinkslagje te maken, zodat mensen die heel erg into Elvis zijn denken “hé”. Maar ik ga er niet geforceerd naar zoeken; het is geen doel op zich.
Het is dus zeker niet te beschouwen als een soort verlengde van je invalbeurt als Farao in Joseph
Nee, helemaal niet. Ik heb daar bewust heel erg uitvergroot. Dat hoort echt bij die rol. Chad is echt een veel meer naturelle macho. Wel heel erg overtuigd van zichzelf, maar wel veel meer ontwikkeling zal moeten doormaken om de antwoorden te vinden op de vragen waa hij zichzelf voor gesteld ziet. De Chad aan het einde van het verhaal is zeker een andere dan aan het begin van het verhaal.

Waar zit de comedy in jouw rol
Ik moet zeggen dat heel veel comedy zich om mij heen afspeelt. Ik ben wel degene die het leven in de brouwerij brengt, waardoor iedereen om me heen heel hysterisch en raar gaat lopen doen. De comedy in mijn rol zit denk ik in het begin vooral in het overtuigd zijn van zichzelf, het macho zijn, hoe liefde werkt, brandende liefde, sex, en hoe dat zich vertaald in de tweede helft. Hoe alles wat hij zich heeft voorgenomen ineens heel verwarrend wordt. Ik denk ook dat je comedy niet te veel moet spelen, maar dat het grappig moet worden als je het speelt.

Je jonge jaren als fan van Iron Maiden en Metallica zijn bekend. Nu een jukebox met Elvis muziek. Wanneer is Elvis in je leven gekomen
|Toen ik zestien of zeventien was moest ik op de middelbare school iets van Elvis zingen, Suspicious minds. Maar al eerder. Ik was begonnen met Iron Maiden, Van Halen en Aerosmith en later kwam daar Metallica bij. Dan ga je al snel terug naar hun roots, De jaren zeventig en zestig. Dan kom je bij the Beatles uit en the Stones. En dan krijg je het citaat van John Lennon:”Before Elvis there was nothing.” en dan kom je bij Elvis. En dan zie je dat veel latere rock 'n' roll bands aangeven dat het allemaal begon bij Elvis. En dan ga je dat luisteren.
De man was een waanzinnige zanger, had een geweldige uitstraling en was de eerste grote rock- of popster. Dus op de middelbare school is het eigenlijk al begonnen, al was ik toen meer met de wat grotere grafherrie bezig. En naarmate je ouder wordt groeit dat. Ik denk ook dat er niemand is die geen nummer van Elvis kent.
Is dat ook de reden dat je deze productie gaat spelen
Ja. Het script, de regie van Carline Brouwer. Ik had heel veel zin om met haar te werken. Ik heb ooit een workshop met haar gedaan. En de muziek van Elvis in combinatie met het script maakte het bijzonder interessant.
De improvatie, de vrijheid om alles te proberen zonder dat het meteen vaststaat hoe je het moet gaan doen.
Ik neem aan dat je tijdens bijvoorbeeld je M-lab producties ook veel improvisatie werd gedaan
Ja, die lagen toch ook meer vast. Daar was er vooraf toch een duidelijker idee van de regisseur wat hij wilde