baud - 06 March 2012 11:31 AM
Faljean, je elitaire arrogantie kent geen grenzen. En dat bedoel ik niet beledigend, maar als tip van een oude theatermaker aan een jonge..
Jajaja.
Ik ben echt benieuwd: Wat is er dan precies arrogant aan?
Wat is er arrogant aan het feit dat ik als theatermaker geen mensen in mijn zaal wil met de instelling:
Nou kom maar op, laat mij maar zien wat je te vertellen hebt, ik kom achterovergezakt naar een verhaal kijken.
In dat geval vind ik juist de toescouwer arrogant. Te lui. Te veel gericht op consumeren. Denkt dat hij even ‘vermaakt’ wordt even wordt ‘beziggehouden’ daarvoor heeft hij immers ‘betaald.’ Nou ik ga mensen niet even ‘lekker vermaken’, mooi niet!
Ik verwacht van mijn publiek een actieve houding: Ik hoop dat mijn theater later alleen iets zegt als de toeschouwer zich er actief toe verhoud.
baud - 06 March 2012 11:31 AM
Maar onzin om te zeggen dat de toeschouwer zelf actief moet zijn. De toeschouwer moet niets. De toeschouwer neemt de beslissing om iets van zichzelf te investeren (tijd, geld, interesse, denkvermogen) en de theatermaker neemt de beslissing daar iets tegenover te stellen…
Ik vind dat bij kunst de toeschouwer actief moet zijn.
Ik wil dat bij mijn theater de toeschouwer actief is: Waarom? Simpelweg omdat ik als maker een actieve houding heb, de acteurs een actieve houding hebben en ik ga dit alles niet tegen een passieve zaal tonen.
Waarom niet? Omdat ik anders met mijn voorstelling niet in de laag kom waar ik wil zitten.
Ik vrees anders dat mijn publiek niet komt waar ik het publiek wil hebben.
Daar is echt niets elitairs aan hoor.
baud - 06 March 2012 11:31 AM
Tijd en aandacht investeren heeft niets met logistiek te maken.
Ik heb gezegd: Alleen een kaartje komen en moeite nemen om te gaan is logistiek.
Aandacht investeren niet. Naar die aandacht ben ik op zoek. Maar dat is niet een aandacht van achterover gezakt zitten en kom maar op. Nee die aandacht is naar voren geleund en omhelst een actieve toeschouwer die zich continue bezig is met te verhouden wat hij ziet.
Daarom ben ik ook zo tegen een uitgangspunt als: Vermaak en entertainment, en al helemaal om dat uitgangspunt een uitgangspunt van het begrip kunst te laten zijn.
baud - 06 March 2012 11:31 AM
Als ik naar het theater ga om achterover te leunen en naar het verhaal te luisteren en te kijken, wie ben jij dan als theatermaker om mij de zaal uit te zetten of naar Pathé te verwijzen? Ben ik als publiek niet de moeite waard omdat ik niet meega in jouw denkproces als maker? Het is mijn ervaring, mijn gedachte en mijn beslissing of ik het leuk vind, of ik het kunst vind en of ik het de moeite waard vind.
Als jij naar het theater komt om achterover te leunen, dan ben je bij mijn voorstellingen aan het verkeerde adres. En dan verwijs ik je graag door naar Pathe. Ik wil geen toeschouwers in de zaal die achterover leunen.
Dat soort toeschouwers verwijs ik graag naar de bank bij hen thuis, of naar een filmpje (Hollywood, niet alle films) of naar Saturday Night Fever.
Dat heeft verder niets te maken met jou opsomming: IK bepaal of het kunst is, en ik bepaal of het de moeite waard is. Dat doe je maar lekker aan het eind van de voorstelling. Ik leg jou niet op dat jij moet vinden dat het de moeite is, of dat het kunst is. Of het voor jou de moeite is dat beslis jij zelf.
Of het kunst is, tja daar hebben we het over gehad. Dat bepaalt de kenner.
Ik leg jou op dat je je er toe moet verhouden. En anders moet je niet komen. 😉
En dan wil ik u deze niet onthouden:
https://www.youtube.com/watch?v=http://www.youtube.com/watch?v=Y8-DSLw2A0Q