Het leuke van dit topic is dat iedereen gelijk in de verdediging schiet om te bewijzen dat hij/zij zeker geen musicalFAN is. Ik snap niet waarom het woord musicalfan zo’n negatieve lading heeft. Fan betekent nog altijd niets anders dan ‘enthousiaste liefhebber of bewonderaar’ (van Dale). Dat betekent dat Musicalworld vol zit met fans, niet? Voor dat waar de eerste post van Michiel over gaat hebben we andere woorden voor, als ‘groupies’ en ‘hysterie’.
Maar omdat de fans van sites als deze graag bewijzen dat zij absoluut niet zo zijn, maken we onderscheid tussen ‘FANS’ en ‘liefhebbers’.
En als ik het goed begrijp maakt het verschil daartussen met wat voor reden en op wat voor manier je naar de artiestenuitgang gaat? Want de meerderheid hier op Musicalworld gaat naar de artiestenuitgang, net als de ‘fans’ MAAR om andere redenen. Als liefhebber, uit interesse voor de rol zeg maar…. Volgens mij gaan we allemaal met dezelfde reden. Om even je idool en de boeiende mensen te zien, een praatje te maken, en misschien een foto of handtekening. Hoe je dan doet, hangt van de persoon af. Sommige mensen doen ‘normaal’ uit principe, of gewoon omdat ze weten dat de artiesten en anderen er op neer kijken als ze niet normaal doen. Anderen doen hysterisch, achterlijk, omdat ze het nog niet helemaal snappen, en niet beter weten.
Oudere vrouwen met fansites die suggereren het meest respectvol en normaal met hun idool om te gaan, maar onderwijl op hun verjaardag met bakken cadeaus komen aanzetten, zodat je als artiest geen ‘nee’ meer kan zeggen. (want als je wel nee zegt, ben je een klootzak!) Verassing! Opgelaten. Een bijna opgedrongen vriendschap. En zelfs hebben ze niks door.
Al met al zijn we allemaal fans, en ik vind het raar dat daar zo’n taboe op rust. Maak gewoon een onderscheid tussen fans en groupies/hysterische gevallen. Niet zoiets vaags als fans en liefhebbers, wat eigenlijk gewoon hetzelfde betekent.
Even iets heel anders: iedereen loopt hier nou wel zo erg te zeuren over hoe erg het is dat sommige mensen zich gewoon niet kunnen gedragen bij de artiestenuitgang, maar wat hier op Musicalworld gebeurt vind ik veel erger. Voor de goede orde: dit gaat heus niet over IEDEREEN, het is iets algemeens. Voel je dus niet direct aangevallen, maar..
Hoe hier soms over bepaalde mensen gesproken wordt, vind ik respectloos. De gemeenste dingen worden gezegd, over mensen die ook maar hun werk doen.
De een is nu eenmaal beter in zijn werk dan de ander, zo gaat dat(je kan het met ieder beroep vergelijken). Vaak weten mensen hier van te voren al hoe iemand zijn rol gaat spelen, en of iemand wel of niet geschikt is voor de rol, dat dát door dàe producent zééééker misgaat! Mensen worden afgekraakt omdat ze een valse noot zongen. Kom op, het zijn toch maar mensen? Hier worden ze volgens mij gezien als een soort ‘superhumans’ die het maar perfect moeten doen, en als het dat niet is, is het slecht. De voetballer valt ook wel eens, en de bakker laat vast wel eens zijn brood aanbranden. Natuurlijk: die verkoopt het dan niet. Maar bij theater kan dat niet, want een van de dingen die theater zo bijzonder maakt is dat het LIVE is. Dat betekent dat elke fout die het menspersoon maakt, meteen gezien wordt door de toeschouwers. Iets wat bij een bakker niet het geval is. En moet het menspersoon daardoor afgestraft worden met lelijke woorden? Ik vind van niet.
Waar ik me ook vaak aan irriteer is dat mensen zich beter voelen dan ‘de mensen’ a.k.a. ‘het grote publiek’ wat uiteindelijk betekent: de niet-musicalfans. Want hoe leuker het grote publiek iemand vind, hoe minder leuk de musicalfans hem vinden. Mensen als Chantal Janzen en Freek Bartels zijn hier altijd de dupe. Ik las net een bericht waar iemand Freek Bartels en Brigitte Heitzer ‘opgeblazen musicalartiesten’ noemde. Wat betekent ‘Omdat iemand bekend is, telt hij voor ons niet mee als echte musicalartiest’? Raar hoor.
Als we nou eens met zn alleen wat aardiger gaan doen, wordt het vast dolgezellig.
Ajuus, Testosteronthee
