De impact van Impact

De Bijlmerramp
Op de vraag aan Joanne of ze, daar ze de Bijlmerramp van dichtbij heeft meegemaakt, het niet lastig vindt om in een stuk daarover te spelen antwoordt ze ontkennend. Dat komt omdat het in dit stuk niet echt over de ramp op zich gaat, maar meer over de personages en welke impact deze heeft gehad op hun leven. Ik kan in mijn gedachten wel teruggaan naar die avond en ik weet wel hoe ik me voelde, toen en de volgende dag toen ik ben gaan kijken. De verbijstering en ongeloof over de verwoesting die koningin Beatrix bij haar bezoek toonde was heel herkenbaar.
Daniel benadrukt dat Impact is geïnspireerd op de Bijlmerramp, maar dat het zich hier en nu afspeelt. Het is dus geen documentaire; het speelt zich niet af in die tijd en is dus universeler.

Vijftien verhaallijnen
Daniël meent dat we intussen wel wat gewend zijn, dus dat vijftien verhaallijnen niet te veel is. Films als Magnolia en Babel zijn ook gebouwd rond verschillende draadjes. We kennen het genre dus wel, en het was een uitdaging om dat in de musical toe te passen. Wat hem daartoe inspireerde was de foto die op de poster staat, waarin je de flat ziet waarvan de voorkant is weggeslagen en je al die kamertjes zag. Al die mensen die achter een geveltje verborgen waren zijn plotseling allemaal bloot. Wat zouden die levens zijn geweest.
Mensen die de doorloop hebben gezien hebben aangegeven dat zij het heel helder konden volgen. Dus hopelijk is het helder genoeg voor iedereen die komt kijken.

Joy
Eén van die vijftien verhaallijnen is die van Joy. Joanne speelt in de voorstelling deze alleenstaande moeder met een zoon die op het verkeerde pad is geraakt. Joy is een koorleidster met aanzien in de Surinaamse gemeenschap, die worstelt met het drugsgebruik en de criminele activiteiten van haar zoon . Ze ervaart het als een belediging, omdat ze hem zo veel hoger had ingeschat en meer gegund. Dit escaleert enorm tussen haar en haar zoon.
Door de ramp komt Joy echter tot inzicht, beseft hoe veel ze van haar zoon houdt en ook zijn ogen gaan open en beseft hij waar hij mee bezig is. Uiteindelijk gaan ze toch uit elkaar. Hij heeft in het criminele circuit een prijs op zijn hoofd staan, en heeft door de ramp de kans hier onder uit te komen.
Het spelen van Joy is dan uiteindelijk weer een workshop voor het echte leven. Want Joy slaat haar kind wel, en dat is heftig om te doen. Natuurlijk ben je op dat moment actrice, je voelt op zo'n moment wel de confrontatie. Zo zou het dus voelen als jet het echt zou doen. En meteen dé reden voor Joanne om het nooit zelf te doen.

Vrijheid in het maken
De manier waarop deze voorstelling in het M-Lab kan worden gemaakt is voor Daniël heel prettig. Je kan er met bepaalde ideeen naartoe komen en nog een fase hebben waarin je je kan laten inspireren door de acteurs. Normaal moet je met een kant en klaar verhaal naar een producent toe stappen en is er weinig bewegingsruimte. Nu kan je de fantasie en creativiteit van je speler toelaten in dat wat je maakt. Dat is zo'n verrijking en maakt het zo veel authentieker; dat voel je er wel aan af. Joanne voegt hier nog aan toe dat het prettige van Daniël is dat hij dat wat hij geschreven heeft of vindt altijd bij je polst; “hoe voelt dat bij jou?”. Hij geeft veel ruimte en laat je je rol mede scheppen. De speler zit vaak zo goed in de rol dat hij zelf het beste kan beoordelen of het wel of niet klopt wat je doet of zegt.

Impact is te zien van 1 tot en met 3 mei in M-lab. Een voorstelling om niet te missen.